Vallisneria

Afdrukken

Ons retro artikel van deze maand gaat over één van de meest geliefde waterplanten door de tijden heen: de Vallisneria. Dat deze plant ook vroeger reeds bekendheid had bewijst onderstaand artikel dat we terugvinden in ons maandblad van februari 1964.

Voor alle duidelijkheid: de benaming "spiralis" slaat op de spiraalvormige bloemstengel van de vrouwelijke plant, niet op de bladvorm. 

Wij beloofden het en hier zijn wij dan ook met onze eerste aflevering in deze rubriek.

Laat dit een proefstuk zijn en dus onze bladzijde wijden aan een plantje dat iedereen kent, nl. de Vallisneria. U kent het, maar weet u er alles van? Weet u het verschil tussen een mannelijke en een vrouwelijke plant, weet u dat u een uitzondering kunt zijn? Nee? Lees dit dan en u zijt misschien de primus van ons allen.

Karakteristieken.

Uitzicht: lintbladige plant waarvan het stengelloze blad van op de wortel vertrekt.

Soorten: Vallisneria spiralis

Vallisneria spiralis crispum of V. torta of V. carolineana.

Vallisneria gigantea.

Laten wij nu wat verder uitwijden over deze 3 meest voorkomende soorten.

De Vallisneria spiralis is één van de enige soorten die iedereen wel in zijn bakje of bak zal hebben. Hij is afkomstig uit het zuiden van Europa vooral uit de Po-streek (Italië).

Daar komt hij vooral voor in stilstaande wateren en moerassen die + 1 m diep zijn. In een aquarium kunnen de planten onder gunstige omstandigheden tot 70 cm bereiken; waar de bladeren 1 cm breed kunnen worden. De vermeerdering geschiedt langs horizontale uitlopers vanaf het begin van de wortel.

Hoe nu uitleggen of u een uitzondering zijt of niet. Wel, het is heel eenvoudig: bezit u een mannelijke plant? U zult mij antwoorden: hoe weet ik dat? Wel hier komt het.

De vrouwelijke planten bloeien met kleine witte bloempjes aan het wateroppervlak. Deze bloempjes groeien op een spiraalvormige stengel die uit het hart van de plant uitschiet. Het is slechts wanneer deze stengel geheel ontwikkeld is dat hij zich ontrolt en het bloempje naar de oppervlakte brengt. Bij de mannelijke plant komt een vrij kort stengeltje te voorschijn met een bloempje enkele centimeters boven de bodem. Als het bloempje rijp is spat het uit mekaar zodat het stuifmeel zich kan verspreiden en de vrouwelijke bloempjes kan bevruchten.

In onze aquariums is dit praktisch onmogelijk. Indien u nu tussen uw bosje Vallisneria’s een mannelijke plant bezit bent u een uitzondering.

De Vallisneria groeit op praktisch alle bodems en onder alle soorten belichting alhoewel een lichte voedingsbodem en zoveel mogelijk daglicht de groei en de voortzetting in gunstige zin zullen bevorderen. Wij mogen hier wel aan toevoegen dat, en dit is het geval voor alle planten, wanneer slechts één soort planten in de bak staan, de groei veel weelderiger zal zijn.

Bij het planten moet men vooral oppassen dat men de plant niet te diep in de grond zet. Komt het bladmoes onder het zand dan gaat de plant versnotteren of wegkwijnen. Laat men de wortels toch steken dan zullen zij na een tijdje wel terug uitschieten en terug prachtige planten werpen.

Een paar woordjes nog over de 2 andere soorten.

De Vallisneria crispum, torta of carolienana is beter gekend onder de naam Schroefvallisneria. Bloeiwijze, groei en alle andere merkwaardigheden zijn volledig hetzelfde als voor de spiralis. De bladeren zijn echter verwrongen in de vorm van een schroef of boor. Hij is afkomstig uit California.

De Vallisneria gigantea is afkomstig uit Nieuw-Guinea. De 2 à 3 cm brede bladeren zijn aan de uiteinden getand en kunnen 1 m à 1,50 m lang worden, bij uitzondering zelfs tot 3 à 4m. Hier is echter een heel hoog aquarium voor nodig. Voortteelt en verzorging zijn identiek aan de twee vorige variëteiten.

W. Van der Linden