De clubbarbecue (1998)

Toen ik in het maandblaadje van juli-augustus las dat de barbecue zou doorgaan in de "Brasserie St Jean" aan de Zoete Waters, wilde mijne frank niet vallen. Barbecue in de St Jean? Dat was toch dat leegstaand oud café, links op de hoek voor de vijver? Als ik me goed herinner was die toch al jaren gesloten en stond daar meters hoog onkruid onder de bomen. Ik was er bijna zeker van, dat moest een vergissing zijn.

Toen we dan zaterdag 5 september om twee minuten voor zes aan de Zoete Waters toekwamen zag ik wat er gebeurd was. Voor mij zag ik een opgeknapte St Jean met enkele onbekende verbruikers op een groot nieuw terras, maar voor de rest, geen kat van de Siervis. Nu snapte ik er helemaal niets meer van, waren we dan toch verkeerd ?

Naast mij hoorde ik reeds een gebrom van "boekje niet goed gelezen zeker?". Terug op de parking aangekomen kreeg ik een sprankeltje hoop. Er stond een wagen, kleur koffie met heel veel melk, die ook bijna altijd aan ‘t clublokaal staat en die ik uit honderd anderen zou herkennen. En ja hoor! Wie zagen we daar? In ‘t midden van een lange rij voorbehouden tafels, gans alleen: de Jean. Neen, niet die van de brasserie, maar onze Jean van de toog in de club. Gelukkig maar, we waren dan waarschijnlijk toch waar we moesten zijn.

‘t Is toch hier, die barbecue hé ?
Jaja zeker, ik vraag me alleen af waar de rest blijft.
‘t Was toch om 6 uur hé?
Zeker weten, ik snap het niet. Van de Veltens kunt ge dat nog verwachten, die komt altijd te laat, maar al de anderen!
Komen er veel?
Iets van een 56 inschrijvingen.
Nie vet hé!
Misschien de prijs? Wie weet? Juist verlof geweest, dan Leuven kermis, ‘t kan niet blijven duren hé.
Ja en nu nog goed dat de kas er voor een stukske tussenkomt, en straks naar het schijnt nog een verrassing.
Daar kijk, ze zijn aan ‘t komen.

Onze over-over voorzitter Jaak, begeleid door twee ferme dames, kwam als één der eersten de gelagzaal binnen, op de hielen gevolgd door .... ? Ja zeker, de familie Veltens, niet te geloven! Achteraf zijn we dan te weten gekomen dat het was omdat hij voor het begin van het vreetfestijn daar moest zijn om in naam van het ganse bestuur en op rekening van de clubkas een aperitief te betalen.

Lang leve de voorzitter en het bestuur. Hip, hip, hip, .... .

We hadden ons binnen een plaatsje bemachtigd in de buurt van de Jaak. Gelukkig want een paar tellen later zaten de voorbehouden plaatsen binnen vol. Tussen het geroezemoes van stemmen hoorde ik zo half en half een gesprek af tussen de Jaak en de Veltens van ... "geen plaats meer voor de fondu". Ik vraag aan mijn vrouw, hebt ge dat ook gehoord?

Dat is hier geen barbecue hoor, ze spreken hier van fondu.
Fondu, neen hé!
Neen, wat anders, hebt ge hier al een barbecue gezien?
Neen.
Ik ook niet.
Zeg, voor hier met iedereen in ‘t zelfde potje olie te zitten smossen ben ik niet gekomen hoor.

Op dat moment kwam juist de Jos binnen met zijn vrouw Roza.

Zeg Jaak, ge moet het ons niet kwalijk nemen, maar er is hier geen plaats meer. Wij gaan met Jos en Roza buiten zitten, anders zitten zij daar zo alleen.

Gelukkig, daar waren we weg. Als zij goesting hebben voor fondu, voor mij niet gelaten!

Buiten gekomen, toch geen plaatsje meer te vinden zeker. Dat kan toch niet, er waren toch genoeg plaatsen voorzien. Na enkele bange ogenblikken kwam een brave garçon ons zeggen dat er achter de hoek ook nog tafels voorbehouden waren en dat daar nog niemand zat. Wat een opluchting. De grootste verrassing moest echter nog komen. Achter het hoekske was nog plaats voor ongeveer 15 man, zaten we helemaal uit de wind, en naast de tafel stond... ja raad eens. De ganse santeboutique voor nen barbecue.

Niet te geloven, nu zaten we nog op de eerste rij ook. Als we wilden moesten we nog niet rechtstaan, we konden zo aan de pelle petatten en de gebraden worst. Als ik me omdraaide zag ik achter me door het glas van een gesloten zijdeur de Jaak met zijn twee dames en rechtover hem, op de plaats die wij zojuist verlaten hadden, de Fondu. Neen, niet dat warm oliepotteke, maar den echte Fondu, de Karel, ge weet wel van in ‘t boekske. Ik heb daar maar wijselijk over gezwegen tegen mijn vrouw en gedaan alsof ik niets gezien had.

Eindelijk kwam dan het "moment suprême". We kregen daar ieder een aperitief ... ‘t Leek wel of hij kwam rechtstreeks uit een reclamespotje op TV van één of andere exotische reis, alleen het meisje met het strorokje ontbrak. Ik vond dat stokje met die vruchten op heel ambetant, het zat altijd in de weg om te drinken. Na een gezamelijke santé met de voorzitter konden we eindelijk aan de slag. Aanschuiven moesten we niet doen, hé Jos. Gewoon rechtstaan, ons telloor vullen en terug gaan zitten. Alleen was het wreed ambetant dat iedereen voor ons passeerde en zo in ons telloor kon kijken. Feitelijk hebben we niet echt ons goesting durven doen. Ze keken altijd naar ons.

Wat me ook opgevallen is, is dat we daar alles biologisch zuiver gegeten hebben. Mijne frank is ook weer pas een week later gevallen. Maar ja, ‘t is ook maar op de vergadering van de vrijdag daarop dat we eindelijk eens een duidelijke uitleg over een filtersysteem gekregen hebben. De thuisblijvers hadden voor de zoveelste keer weer ongelijk.

Om nu terug over die biologische barbecue te beginnen. Ik weet niet of jullie het ook gezien hebben, maar dat werkte zo (en we kunnen het weten, want we zaten ernaast, hé Jos). Onder die barbecue stond een metalen fles met een kraan en een leiding die onder de barbecue doorliep, en in de barbecue lag allemaal houtskool. Ja, diegenen die naar de vergadering over filters geweest zijn zullen het waarschijnlijk al snappen. Die houtskool werkt ongeveer 6 dagen als filter en neemt alzo de schadelijke medicijnen weg die tegenwoordig in ‘t vlees zitten en die fles was zeker CO2 om een hoger zuurstofgehalte in de filter, hier de houtskool, te krijgen. Zo ziet ge maar, overal valt er wat te leren.

Eén ding zou ik nog graag vertellen. Ik heb daar nu niet zitten spioneren, maar wat ik daar gezien heb leek me toch wat overdreven. Eén van de leden, ik ga hier geen namen noemen, maar ge kent hem allemaal, heb ik zes maal met zijn telloor zien aanschuiven. Hij kwam 3 keer langs de voordeur en daarna nog 3 keer langs achter en dan heeft hij nog 2 keer zijn vrouw achter mijne rug doorgestuurd. En daar ben ik zeker van, want ze heeft iedere keer in mijn zij gepitst. Hij dacht zeker dat we dat niet gezien hadden.

Alles bij mekaar genomen hebben we er een gezellige avond van gemaakt. Spijtig dat het een beetje koud was, anders hadden we allen samen gezellig onder de bomen kunnen zitten. Maar ja, de zomers van bij ons, niet op voorhand te voorspellen hé! In alle geval, het bestuur heeft weer zijn best gedaan (en de kas ook). Voor mij mogen ze zo voort doen, wat denkt U ervan ?

Als er soms nog leden zijn die graag eens hun gedacht op papier zetten, ‘t is de moment hé. We moeten toch alles voor het bestuur niet laten. Voorlopig is er nog geen censuur en ge moogt tekenen met ne schuilnaam.

Tot als ik nog eens iets interessants weet, en als ik dan nog mag?

Lou