Aphyocharax paraguayensis

Ze zaten al lang in het lokaal, zelfs al heel lang. Dergelijke vissen noemen wij onder mekaar "blijvers". Het zijn vissen, die om de één of andere reden niet verkocht geraken. Waarom dit zo is, blijft soms een raadsel. Is het omdat ze niet direct in het oog vallen? Is het omdat ze ergens onderaan in een bak zitten en men ze voorbij loopt zonder er acht op te slaan? Is het omdat ze niet lekker op kleur zitten? Zijn ze te duur? Joost mag het weten!

Alhoewel ik ze nog nooit gezien had en ik er niets over wist, bekoorden ze me wel. Maar omdat ik al meer dan genoeg vissen in mijn bak zitten heb, liet ik ze waar ze waren.

Traditioneel zet onze club, ter gelegenheid van Leuven Kermis enkele bakjes in de kruidtuin. Mij werd gevraagd er ook een aquarium in te richten en omdat ik zinnens was een helder Aziatisch slootje naast een donker Amazonebeekje uit te beelden, dacht ik onmiddellijk aan die onbeminde en onbekende Aphyocharaxkes, die daar al zo lang zaten te wachten op een klein beetje promotie.

Dit visje is bijna volledig zilverwit met een mooie zwartcontrasterende staartwortelvlek, waarin bovenaan en onderaan nog een klein wit rechthoekje prijkt, dat onmiddellijk in het oog springt. De aarsvin begint trouwens ook met zo een wit vlekje, dat mooi contrasteert met de vlak daarachter gelegen intense zwarte veeg. Door deze vin, die vaag in een zwart boordje uitdeint, bemerk je duidelijk een zwarte streep, die het achterlijf aflijnt. In de kleurloze staartvin zie je, als je goed kijkt, ragfijne zwarte evenwijdige streepjes.

Je begrijpt dat een visje met zo een koloriet, in een ietwat donker slootje prachtig tot zijn recht moet komen. En kijk: iedereen die voorbij dit bakje kwam hield even zijn adem in en zei "hé, kijk eens wat prachtige visjes". En ze waren prachtig, al zeg ik het zelf. Door de donkere bodem en de gedempte belichting gaven ze een gele, olijfgroene gloed af, die koketteerde met het zwart en melkwit in hun staartvin. Ineens waren het echte pareltjes, die vrolijk door het decorum van planten en wortelhout dartelden en hierdoor nog meer bijval genoten.

Het is normaal dat ik er de boeken eens op nageslagen heb, om wat meer over deze Zuid-Amerikaanse spetter te weten te komen.

Zijn naam laat al duidelijk blijken dat hij uit het bekken van de Rio Paraguay stamt. Daar komt hij, in open wateren, in grote scholen voor. Pas sinds 1983 wordt hij vaak ingevoerd. Vroeger kwam hij occasioneel als bijvangst mee met andere soorten.

In het aquarium bevolkt hij vooral de bovenste en middelste waterlagen. Omdat het een enthousiaste zwemmer is bieden we hem een grote zwemruimte aan, die we omringen met een weelderige randbeplanting. Dit visje, dat ongeveer 4 centimeter groot wordt, is een echte snoepdoos. Hij eet alles met evenveel smaak en is echt onverzadigbaar. Dus kan je hem maar beter meermaals kleine hoeveelheden voedsel aanreiken, want hij vreet zich letterlijk te pletter. Hij hangt dan met een buik als een ton een beetje amechtig na te hijgen en moet letterlijk bekomen.

Zoals eerder gezegd, houdt hij liever van gedempt licht en van een donkere bodem. Zoals de meeste visjes uit zijn regio, heeft hij graag zacht zuur water (pH 6 tot 7, DH tussen 15 en 25). De temperatuur mag variëren tussen 22 en 27°C.

De kweek dient te gebeuren in een eerder ruime kweekbak met zeer zacht (2 DH) en zeer zuur water(pH 5,5). De vissen zetten gewillig af op een grote dot Javaans mos. De kweekdieren moeten, na het afzetten van de eitjes, ogenblikkelijk verwijderd worden. Het jongbroed eet, van zodra het vrij zwemt, onmiddellijk Artemianaupliën. Nadien kan het, met aangepast voer, grootgetrokken worden.

Volledigheidshalve dient gezegd, dat sommige auteurs vermelden dat dit visje soms schubben van andere vissen eet. Ik heb, voor zover ik dat heb kunnen nagaan, daar niets van gemerkt. Misschien is deze onhebbelijke gewoonte het gevolg van een gebrek in de voeding of misschien hadden die auteurs te maken met gestoorde exemplaren.

Feit is dat deze zalmsoort ondertussen een plaatsje op de markt veroverd heeft en we haar in de toekomst meer gaan zien. Mooi zijn deze visjes alleszins, meedogenloos denkelijk niet.

Karel Fondu,

De Siervis Leuven