Een visbak voor elk seizoen

In het artikel "Huisdieren, goed voor hart en nieren" las ik dat een bak met algen en ander venijn meer tot een hartinfarct dan tot rust aanzet. Hierin kan in Karel bijtreden. Dit weet ik nog uit ondervinding van vroegere tijden. Toen was ik nog intensief bezig met mijn hobby en het kweken van vissen en planten. Menige dagen, lees nachten, heb ik in stress en doornat hieraan opgeofferd. Ja, dan was ik mijn bak en bakjes aan 't kuisen om ze vrij van algen en ziektes te houden. Uitzondering hierop waren de kweekbakjes. Hierin vond het jongbroed tussen de algen en de mossen het eerste voedsel (infusie). Het was ook een uitstekende schuilplaats, zodat ze niet ten prooi vielen aan de honger van sommige ontaarde en vraatzuchtige moeders. Gewoonlijk was ik dan zo tegen halftwee ‘s morgens klaar. Maar toen kiepte die vervloekte laatste emmer water uit mijn hand en viel over mijn hoofd zodat het water op de grond pletste. Met als gevolg dat ik niet alleen mijn bakjes, maar ook het ganse viskot nog kon gaan kuisen. En zo werd het dan al vlug vier uur, en werd er die nacht niet veel geslapen.

De kinderen schrokken hier al niet meer van: ze waren wel meer gewoon. Toch is er hiervan wel iets blijven zitten. Ze hebben elk wel vissen in huis, maar niet zoals hun vader dat deed in zijn jonge tijd. Een uitzondering hierop is Marc, maar dat is dan ook een schoonzoon, en die was van dit alles tot nu toe niet op de hoogte.

Onze Bart heeft wel een originele manier uitgedacht om zijn vissen te houden. Hij erfde van zijn grootmoeder een petroleumpomp van 1913. Deze bestaat uit twee glazen bokalen en een pomplijf. Door de opvoerbuis heeft hij een verlichtingsdraad met lampje en een luchtdarmpje voor de filter gestoken. Ik zag dat zo niet zitten. Maar wonderwel oogt het heel mooi en gaat er alles goed mee, ja zelfs de vissen doen het goed.

Als tweede visbak heeft hij een bakje van 60 op 40 op 40 met lichtkap en binnenfilter. Dit bakje richt hij in naargelang de seizoenen en de feestdagen. Dus wordt zijn bakje regelmatig grondig gekuist. Zoals u op de foto kan zien waren de vissen met verlof op het St Anna strand te Antwerpen. De baas was zelf naar Majorca. Zo kunt ge bij glad weer of sneeuw de vissen vinden in een auto die op de gladde baan slipte en in het aquarium terecht kwam. Of met Pasen, dan moeten de vissen hun zwemruimte delen met de klokken en de paashaas. Haloween, Sinterklaas, Kerstmis, enz., alles krijgt zijn beurt en tot vreugde en fierheid van de baas is alles er kraakhelder en blijft alles gezond. Geen gezeur dus over algen, planten die wegrotten of zieke vissen. Vaarwel stress waar onze pa zo dikwijls mee zat. Ja, pa mag wel komen om de poes en de vissen eten te geven, maar hij mag er zich niet mee bemoeien.

Sindsdien vraag ik altijd eerst aan een beginnende aquariariumliefhebber wat hij van zijn bakske wil maken, om hem dan enkele nuttige tips proberen bij te brengen.

Zo ben ik eens bij een rolstoelpatiënt een aquarium gaan herinrichten. Ik mocht volledig mijn zin doen, behalve met het wc-tje dat er in stond. Er zat namelijk een koppeltje kersenbuiken in het aquarium dat de ganse dag niet anders deed dan in, uit en rond het wc-tje te dartelen. Ze gebruikten het zelfs om hun jongen in onder te brengen ter bescherming voor hongerige belagers. De man had de ganse dag plezier aan het observeren van deze visjes. Het wc-tje oogde wel niet zo mooi in het aquarium, maar de man hield er aan om het liefdesnestje van zijn kersenbuiken in zijn aquarium te bewaren.

Dus beste vrienden: keur niet te vlug de bak van vriend of buurman af, geef hem liever een stille wenk in de goede richting als hij je om raad vraagt.

Eli Verhagen,

De Siervis Leuven