"De Siervis" in de geschiedenisboeken?

Vrijdagavond 10 december '99, maandelijkse vergadering met als thema "Achterwanden", gebracht door de M.A.K..

De mannen van Mechelen zo'n beetje kennende als echte knutselaars die geen uitdaging uit de weg gaan, op de hoogte zijn van de laatste technieken en daarbij nog hun handen kunnen gebruiken, was dit een gelegenheid om zeker niet te missen.

En of ik gelijk had?

Wetende dat een vrijdagavond maar kort is en dat een achterwand uit één stuk maken met 2 zijkanten een hele karwei is, hadden de 2 MAK mannen thuis reeds de nodige voorbereidselen getroffen voor een imposante demonstratie die men zelden te zien krijgt. Uit een massief blok isomo zo groot als een kleerkast, hadden ze thuis al een stuk klaargezaagd met de maat van een aquarium van 1,20 x 0,60 x 0,50 m.

Als bewijs van hun kunnen, toonden ze ons, met verschillende dia's dat ze in Mechelen niet bang zijn om de handen uit de mouwen te steken en dat ze er ook nog wat van kunnen. Met zo'n oude boomzaag, waar men met 2 man moet aan trekken, hadden ze het klaargespeeld een blok isomo perfect recht af te zagen zodat het paste in het betreffende aquarium. Dit enorme blok lag hier nu voor ons in het lokaal. Voor mij leek het onmogelijk om daarvan op een goed uurtje tijd een afgewerkte achterwand te maken.

Ik zou niet geweten hebben hoe er aan te beginnen. Onverstoorbaar ging een MAK man, voor de gelegenheid speciaal gekleed in een werkoveral met opgerolde mouwen en met de hulp van zijn maat, bovenop het blok staan. De staanplaats leek veel belang te hebben. Zoekend naar het goede evenwicht, lichtjes voorovergebogen met de benen gespreid knikte hij even naar zijn helper. Deze knikte begrijpend en reikte hem onverstoorbaar een spade aan.

Ja, u leest het goed. Een spade. Ge weet wel, zo'n rechte schop die men gebruikt om in de tuin te spitten.

Het werd muisstil in het lokaal, de meesten fronsten onbegrijpend de wenkbrauwen, de één bezag de ander, maar veel tijd om na te denken kregen we niet. Plots ging de schop de hoogte in om dan neerwaarts met een enorme kracht en preciesie te verdwijnen in het blok isomo. Plof!

Eer we van 't verschieten bekomen waren ... Plof! Plof! Plof! Een derde, een vierde keer verdween de schop met een doffe knal in het krakende en barstende piepschuim en vlogen de stukken in het rond. Wie reeds met piepschuim gewerkt heeft kan zich wel voorstellen wat daar gebeurde.

Een paar bezorgde bestuursleden hadden nog vlug enkele vuilzakken genomen, maar het was onbegonnen werk te trachten de afgehakte stukken even vlug in de zakken te krijgen. Een kwartiertje en vijf afvalzakken later werd de schop terzijde gelegd en begon het fijnere werk met messen en gasbranders en op minder dan een uurtje zagen we als resultaat van dit Mechels "teamwork" een mooi gevormde achterwand en na nog wat gesmos met verf en zand achteraf mag het resultaat zeker gezien worden. 'k Vraag me af of ze niet jaloers gaan worden als Leuven bij de volgende tentoonstelling met de punten gaat lopen van hun werk.

Waarom ik dat nu allemaal vertel?

Niet om die mannen nog eens te bestoefen. Dat is op de vergadering al gebeurd door de voorzitter en het aandachtige publiek.

Ik vertel het om een heel andere reden, maar, voorlopig zwijgen hé.

Naar het schijnt zijn er op die vergadering foto's genomen, kunstfoto's in wit-zwart. Ik weet het ook maar van iemand die het van 't bestuur horen zeggen heeft. Maar wat ik weet is het volgende.

Dit jaar, in 2000, zijn er grote feestelijkheden op en langs de vaart vanaf Leuven tot aan 't Zennegat naar aanleiding van de 550 jarige herdenking van de eerste spadesteek.

Volgens ik gelezen heb zou de stad Leuven op het nieuwe pleintje aan 't begin van de vaart een serie beelden plaatsen van arbeiders die 550 jaar geleden de vaart hebben uitgegraven met de schop. Nu had de kunstenaar, nog een jonge gast uit de streek, problemen om een Belg uit te beelden die aan 't werk is met een spade. Tegenwoordig ziet ge dat hier niet zoveel meer. Meestal zijn het vooral vreemdelingen die ge hier de grondwerken ziet doen. Heel toevallig zag ik er nog ene die zogezegd aan 't schoppen was in de Duivenstraat in Kessel-Lo verleden zomer, maar voor de rest zijn ze raar.

Hoe ze het nu te weten gekomen zijn in de kunstacademie over die van de MAK met hun schop weet ik ook niet, maar het is een feit. Er zouden foto's zijn genomen op de vergadering van december die moeten dienen voor de beelden aan de vaart.

Spijtig voor al diegenen die er weer niet bij waren vorige vergadering.

Wij zullen in de zomer bij de onthulling van de standbeelden heel waarschijnlijk kunnen zeggen: dat zijn precies die uit Mechelen en misschien herken ik in één van die anderen misschien wel die uit Kessel-Lo.

Misschien vertellen ze het nog wel eens in één van de volgende vergaderingen of lezen we wel ergens iets over de "Siervis" nauw verbonden met de MAK en de geschiedenis van de Leuvense vaart.

In januari is er weer een speciale vergadering. Ik zeg het maar, dat ge 't weet.

Kom achteraf weer niet klagen hé, van had ik het geweten ...

Tot vrijdag!

Lou