wie is online
Login/Registreren
Polls
Welk type lezing wil je liefst bijwonen
Aantal stemmen: 27
Onwetendheid, stommiteit of bedriegerij?
De Acorus gramineus of de spitsbladige Kalmoes
Verspreidingsgebied: Oost Azië en wel in drassige gebieden met zijn voeten juist in het water. Ze worden ook aangetroffen op een volledig droge bodem.
Familie: Hij hoort bij de Arondskelkachtigen of Araceae. Hij groeit in de natuur emers maar in de bak doet hij het ook submers, zij het dan tijdelijk. In het aquarium houdt hij het een maand of zeven uit, en groeit dan nauwelijks of niet.
De plant voelt hard aan, en is met zijn diepgroene kleur een ware decoratie. De bladeren zijn erg strak en stijf en staan in waaiervorm opgesteld. Bij submerse groei zijn ze meestal niet langer dan 12 cm waarbij ze een breedte hebben van 4 mm. De plant wortelt moeilijk en het is daarom zaak, hem tijdelijk met naalden vast te zetten. Enz. enz. enz. ...
En nu het ware verhaal
Een tijdje geleden was ondergetekende van dienst op zondag voor de bediening van onze leden in het vislokaal toen op zeker ogenblik een mevrouw me vriendelijk vroeg om enkele mooie plantjes. Ik deed wat van ons verwacht wordt, en zoals een goede schepper betaamt gaf ik haar hierbij de nodige informatie over de houdbaarheid van het gekozene. Na enkele plantjes uit de grote bak vooraan genomen te hebben zag ze in de middelste bak er achter een schitterend exemplaar van een Acorus die ze graag wou hebben.
Verdomme dacht ik nog bij mijn eigen, dat plantje had ik ook wel gewild. Ik herhaal het nogmaals, als goede schepper (al zeg ik het zelf) waarschuwde ik de mevrouw dat het feitelijk een moerasplant was en dat ze er waarschijnlijk maar enkele maanden plezier zou aan beleven, dat het niet zou groeien en langzaam zou afsterven. Toen dacht ik aan de Marc. Als die zou te weten komen dat ik zijn planten afkeurde en eerlijkheid stelde boven verkopen zou ik een dikke uitbrander krijgen. De mevrouw, en ikzelf ook, vonden het plantje zo fris en zo mooi dat ze toch maar besloot het mee te nemen. Ik haalde nog aan dat, wanneer ge een bos bloemen koopt van 10 of 20€, die toch ook maar enkele dagen mooi blijven en daarna in de vuilbak belanden. Dit hier kostte maar 1,5€ en ze zou er veel langer plezier aan beleven! Toen ik het plantje uit de bak haalde vond ik nog dat het een raar wortelgestel had en dat het niet in het gebruikelijke potje was geplant, maar ja, verpakkingen zijn maar bijzaak en veranderen regelmatig. En wie denkt er nu, dat er in de collectie planten van een brave en betrouwbare gast als de Marc gefoefeld wordt………
De mevrouw heeft haar plantjes dus mee genomen en zou de zondag daarop terug komen omdat er een bestelling nieuwe planten onderweg was, en ik haar beloofd had een paar gemakkelijk te houden exemplaren mee te brengen. Maar……..
De volgende vrijdag zaten we gezellig te praten aan de toog toen ik een verhaal hoorde van…..”Iemand heeft vorige zondag aan een mevrouw een plastieken plantje verkocht en er nog een hele uitleg bij gedaan dat het een moerasplant was enz... enz...”.
Pas na enige aarzeling viel mijne frank en toen ik goed en wel besefte wat een kemel ik geschoten had kreeg ik een dikke rooie kop. Hoe is het mogelijk dat ik een dergelijke stommiteit kon begaan? Het verzwijgen had geen zin want, wie was er die dag van dienst? Men zou vlug genoeg de schuldige gevonden hebben.
Ondertussen was het bewuste plantje terug in het lokaal beland en het peil van mijn eigenwaarde steeg terug een paar punten toen er zich nog een paar lieten vangen aan die mooie plastieken Acorus.
Ook heb ik zoals beloofd en uit schaamte, enkele planten van uit mijn aquarium, voor die mevrouw mee genomen maar we zijn elkaar mislopen. Gelukkig was er een van haar buren die ze dan heeft mee genomen.
Hierbij dan een foto van die bewuste Acorus plastificatus. En, wie durft er te beweren dat dit geen mooie plant is?
Wat is nu de moraal van dit verhaal?
* dat ge voorzichtig moet zijn met mooie stijve planten en met vissen die niet zwemmen;
* dat ge niemand kunt vertrouwen, zelfs niet uw eigen;
* dat sommige helpers een ouderdom bereikt hebben om aan vervanging te denken;
* dat het er meestal gezellig aan toe gaat en dat ik iedereen kan aanraden zijn kandidatuur te stellen voor de werkgroep.
Wat ik ook nog even wilde vertellen
Enkele dagen geleden hadden we thuis bezoek. Ge weet hoe vrouwen zijn en natuurlijk moesten die mensen weten wat voor stommiteiten ik had uitgehaald. Mijn vrouw vertelde het hele verhaal van die Acorus en toen vertelde die mevrouw ook haar wedervaren.
Ze had ergens een mooie cactus gekocht. Af en toe moet zo een cactus ook al eens water krijgen en ook eens afgespoeld worden voor het stof. Ze had er zich ook al verscheidene keren aan geprikt. Na een paar jaren vond ze toch dat er weinig groei in dat geval zat. Nu ze toch aan het verplanten was wilde ze het stekelige ding ook maar wat meer vruchtbare grond bezorgen; wie weet zou hij niet gaan groeien. Uit voorzorg en uit schrik van de puntige stekels had ze een paar handschoenen aangetrokken en was bezig de oude potgrond voorzichtig weg te schrapen om de wortels niet te veel te beschadigen. Tot haar grote verwondering had het cactusje geen wortels maar een ronde plastieken schijf om niet omver te vallen. De sukkelaar heeft toen geen nieuwe vruchtbare grond gekregen en is ondertussen dus ook niet gegroeid. Ze hebben hem wel terug op zijn oude plaats voor het raam gezet omdat hij zo mooi was.
Maar of ze hem nog gieten weet ik niet.
Soms Uw ootmoedige dienaar,
Lou
PS. Doe me een plezier en vertel het niet verder. Dank bij voorbaat!