Mijn aquarium

Door omstandigheden heb ik lange tijd geen aquarium meer gehad. Maar met de aquaristiek is het zoals met roken. Eens je er aan verslaafd raakt, kom je er niet meer van los. Met roken ben ik al twintig jaar geleden gestopt, zij het niet zonder moeite. Het aquariumvirus ben ik nooit kwijtgeraakt. Ik ben gewoon naar de vergaderingen blijven gaan en heb door het lezen van vooral Duitse vakliteratuur de evolutie en de trends gevolgd die de aquaristiek in het laatste decennium heeft ondergaan.

De goesting, om opnieuw met een aqarium te beginnen was zo groot dat zelfs mijn echtgenote ze, op de lange duur, niet meer uit mijn hoofd kon praten. Toen ik aan mijn vrienden-aquarianen vertelde, dat ik mijn aquarium ging zetten tegenover een raam dat gericht is naar het noorden, werden ze bleek van afgrijzen. Ze bezwoeren mij, bij hoog en bij laag, dit niet te doen. Ik zou altijd een weerspiegeling hebben in mijn voorruit van het stuk tuin, dat er recht tegenover ligt. Ik zou overspoeld worden door algenplagen en de zon zou recht in mijn bak schijnen, wat de meeste vissen niet kunnen appreciëren. De temperatuur in de veranda zou in de zomer veel te hoog oplopen en mijn vissen zouden zachtjesaan gaar gekookt worden in eigen nat…

Ik wist natuurlijk dat ze het goed bedoelden. Maar als ik moest kiezen tussen geen aquarium of een bak op de minst aangewezen plaats, was mijn keuze snel gemaakt. De bak kwam er dus en mijn maten kregen in den beginne ogenschijnlijk gelijk.

Het aquarium was nog niet goed ingericht of ik had al af te rekenen met zwarte pluisalgen. Al de natuurlijke middeltjes die ik uitprobeerde bleven zonder resultaat. Dus moest ik noodgedwongen mijn toevlucht nemen tot een preparaat uit de handel. Mijn keuze viel op Protalon, omdat ik dat product nog kende van vroeger. Ik respecteerde nauwgezet de aangewezen dosis en, ja hoor, na enkele dagen begonnen de algen te verschrompelen en kon ik ze gemakkelijk afhevelen. Ook mijn planten begonnen na die behandeling beter te groeien. Misschien heeft de toevoeging van vloeibare plantenmest hier ook toe bijgedragen. De enige plantensoort die het vertikte om te groeien was Hygrophila difformis. Hij groeide in de breedte en bleef laag bij de bodem. De vaantjesplanten kregen blijkbaar te veel licht, want nadat ik de belichtingsduur had ingekort en een bolletje gedroogde leem in de nabijheid van hun wortels had gestopt, begonnen ze weelderig te groeien, zoals je dat van vaantjesplanten mag verwachten.

De reflexie van de tuin in mijn voorruit, vond ik eerst storend. Maar na een tijdje weet je waar je precies moet gaan zitten, om dat spiegelbeeld niet meer op je netvlies te krijgen. Eens het donker is, schakelt deze storende factor trouwens zichzelf uit.

Voor wat de invallende zon in mijn aquarium betreft, moet ik mijn vrienden teleurstellen. Het effect is fascinerend. Alle perspectieven veranderen en het is alsof je ineens overschakelt van dia’s naar film. Door de waterbeweging vibreren de zonnestralen in het water en wordt het aquarium als het ware een doorsnede van een kabbelend beekje in de tropen. Je bak ziet er letterlijk stralend uit en vooral de roodneuszalmen en de minors beleven er zichtbaar genoegen aan, om in het zonlicht hun zotste capriolen uit te halen.

Om de temperatuur onder controle te houden laat ik, naarmate de zon draait, gewoon de de rolluiken af, zodat de invallende zon de woonruimte niet kan opwarmen. Deze methode blijkt, zelfs in deze smoorhete zomer, efficiënt te werken.

Mijn aquarium staat er nu al tien maanden. De planten doen het heel goed en van mijn vissen straalt de vitaliteit af. Geloof het of geloof het niet: ik breng meer tijd door voor mijn aquarium, dan voor mijn TV en het programma dat ik daar zie, is altijd spannend en altijd anders. Je moet alleen maar aandachtig toekijken.

Karel Fondu,
De Siervis Leuven