Zo lang geleden al?

Peinzend, met vochtige ogen zoals ex-voorzitters boven de 65 kunnen zitten peinzen, las ik op blz. 3 van ons januarinummer, hoe de Lou in herinneringen van de jaren ’60 lag te rommelen.

Ik zie dat zijn geheugen nog goed is. Feilloos herinnert hij zich de weldaden en milde giften die ik toen, met spaarzame hand, over zijn weetgierig beginnershoofd uitstrooide.

Zijn geheugen is goed, maar toch niet perfect. Zo heette de toenmalige voorzitter, waarvan sprake, niet meneer Valvekens maar meneer Vallons. En de voornaam was niet Richard, zoals je zou kunnen denken, maar Marcel. Wel woonde meneer Marcel Vallons in de Richard Valvekensstraat te Kessel-Lo.

De verwarming met gas die, bij het bezoek van de Lou, de bakken van Marcel op temperatuur hield was al een hele stap vooruit naar de grote modernisering. Voordien stonden er permanent brandende petroleumlampjes onder zijn aquaria. En stinken dat dat deed ... Van als de voordeur openging, wist je dat hier een serieuze aquariumhouder woonde.

Gelukkig nog dat hij mottenballen in de petroleum deed, kwestie van de geur draaglijker te maken. Een goed gedacht deed veel, maar een goede neus bleef een ramp.

Nog even verder graven, naar blz 175 van de vorige jaargang.

Daar vertelt Danny dat hij, als manneke, van iemand (Jacques Koopmans of Jean Walthery) guppen gekregen had.

Wel Danny, ‘k zal nu maar bekennen dat het van mij was. Ik dacht toen : « Ik moet guppies aan dat ventje geven, dan blijft hij misschien bij de club plakken. En als hij bij de club blijft plakken, dan gaan we d’er later de beste penningmeester aan hebben die ons club zich dromen kan. »

Bedankt Danny, dat je je toen laten vangen hebt.

Jacques Koopmans